Αντι-σεμινάριο διοίκησης πολεμικών επιχειρήσεων: ‘Οι διχασμοί του παρελθόντος’

Όταν ο νικητής εγκαλεί τους αντιπάλους του στη σύναψη ενός new deal, θα πρέπει πρώτα να έχει αποδεχθεί τις αδικίες που έχει διαπράξει σε βάρος τους, να έχει ζητήσει συγχώρεση γι’ αυτές και να έχει δείξει έμπρακτη μεταμέλεια. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πραγματικό νικητή, και όχι μια ρωμαλέα επικράτηση στα πρότυπα του ζωικού βασιλείου. Ένας νικητής οφείλει να είναι ανθρώπινος, ενώ με κάθε ζωώδη ακκισμό γίνεται ακόμα ένας loser στην ιστορία.

Σήμερα το πρότυπο του νικητή μεταπίπτει στο πρότυπο του leader. Αποτέλεσμα του υδροκεφαλισμού του εξουσιαστικού φαινομένου, αυτή τη φορά με συρρικνωμένους όρχεις από τα αναβολικά του κύκλου της μνησικακίας. Δεν είναι ο νιτσεϊκός λύκος, αλλά ένα πρόβατο εξασκημένο στη ρουφιανιά, στον αριβισμό και στη δικτύωση. Ο κώδικας, ο κανόνας και η ιπποσύνη λογίζονται αδυναμίες πρόσφορες για εκμετάλλευση. Έτσι ο leader μιλάει τη γλώσσα της ιπποσύνης απεκδυμένη, ως μέσο για έναν στόχο διαμετρικά αλλότριο.

Η καταστολή του αδικημένου γεννάει τον Χίτλερ εν μέσω της Βαϊμάρης. Ο ολοκληρωτισμός του δεν είναι ολότελα δικός του, όπως εξάλλου δεν ανήκει και ο συγκαταβατικός λόγος που τον εξέθρεψε στα μυαλά που τον εκστομίζουν.

Αυτά τα χαρτιά παρουσιάζονται εδώ σε μνήμη των θυμάτων των εκάστοτε δωσίλογων. Ίσως κάποια μέρα οι σημερινοί σου ξαναζητήσουν να υπογράψεις την αρτιότητα του μοντέλου μηχανής που είσαι. Θα θυμηθείς πως στη ρήση ΄να προσέχεις που βάζεις το καυλί σου και την υπογραφή σου’ ενυπάρχει το είναι της πολιτείας και της σεξουαλικότητάς σου ως ένα. Ο νόμος τους: Εκεί που υπογράφεις δεν εκσπερματώνεις και εκεί που εκσπερματώνεις δεν υπογράφεις. Ας τον ανατρέψουμε.

Απεταξάμην…