Το άτοπο σχήμα

 

Φαντάσου ένα διευθυντικό στέλεχος στο πρώτο meeting που διαδέχεται μια κερδοφόρα και πετυχημένη σεζόν. Υπόθεσε μια παρουσίαση που συμπυκνώνεται στα εξής: «Η χρονιά μας ήταν πολύ καλή. Καταφέραμε να αυξήσουμε τα κέρδη μας τόσο τοις εκατό. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με αυτά που κερδίσαμε. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε για περαιτέρω αύξηση της κερδοφορίας μας. Ένα ουδέτερο, ή ακόμα και βραχυπρόθεσμα αρνητικό, ισοζύγιο θα συνέχιζε να συντηρεί τον εξεζητημένο τρόπο ζωής μας. Ας πιούμε λοιπόν στις επιτυχίες μας». Τώρα επίστρεψε στην πραγματικότητα.

 

Τα meeting είναι ένας χώρος όπου επωάζεται η καρκινικού τύπου κουλτούρα του αρπακτικού. Μια κουλτούρα που έχει εγγραφεί στην κατεσταλμένη και μετουσιωμένη λίμπιντο ψυχοπαθών ανδρών και γυναικών με διάγνωση αμετάκλητης απεμπόλησης των θηλαστικών ενορμήσεών τους. Αυτή η κουλτούρα στοχεύει στο άπειρο της φθοράς. Σπαταλά οποιονδήποτε πόρο για να εξαπλώσει την εικόνα της. Και ενώ το αρπακτικό περιορίζεται από το πεπερασμένο του σώματός του, οι τεχνοκράτες των γραφείων πολλαπλασιάζουν την ακτίνα δράσης τους με μαζικές θεσμικές υπεξαιρέσεις σωμάτων και ζωών (π.χ. ανώνυμες εταιρίες, νομικά πρόσωπα). Αυτός ο ιδιότυπος φαλλοοικονομοκεντρισμός είναι ασύδοτος και αδηφάγος. Καταλύει τα φυσικά όρια και με συνοπτικές διαδικασίες επανακαθορίζει και επιταχύνει τον τερματισμό του ανθρώπινου είδους, οντογενετικά και φυλογενετικά.

Τα αισιόδοξα οικολογικά σενάρια μπορούν να επαφίενται στον κανιβαλισμό και στον έρωτα (μήπως τελικά είχε δίκιο ο Sigmund;). Θα είναι η ένδοξη στιγμή που το διευθυντικό στέλεχος αντί να ανακοινώσει έναν νέο κύκλο διαστρέβλωσης της παραγωγανάλωσης [βλ. καρτέλ], θα χυμήξει στον πιο επιδέξιο στην κομπίνα συνεργό του και θα του ξεσκίσει το λαρύγγι. Τότε το ακατάλυτο βασίλειο του έρωτα θα επικρατήσει στον κόσμο είτε ως αίτιο είτε ως αιτιατό αυτού του κανιβαλισμού.